فرمت فایل: ورد - Word  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 25
فصــل اول مقدمه چغندرقند گياهي است از خانواده Chenopodiacea و همانند بسياري از اعضاي ديگر اين خانواده مقاوم به تنش و شوري است(1). تغذيه چغندرقند به طور جامع از بيست سال گذشته گزارش شده است (1972). در آن گزارش، براي اولين بار حاصل نيم‌قرن تحقيق در اروپا و آمريكا روي نيازهاي گياه به عناصر ميكروماكرو بوده است. در هركجا كه گياه چغندرقند وارد شده است و اقدام به كشت شده، تحقيقات آن از اولويت بالايي برخوردار بود. مهمترين دليل اين اقدامات، اين بود كه اضافه كردن صحيح مواد مغذي به خاك بيشترين تاثير را بر تثبيت عملكرد زارع قرار داده است(1). همانند ساير محصولات كشاورزي، چغندرقند نيز تنها جزئي از نيازهاي خود را از خاك تامين مي‌نمايد و بقيه را بايستي از كودهاي شيميايي، حيواني و محلول‌پاشي بر روي سطح برگ تامين كند(1). در ميان كودهاي شيميايي، ازت در تمامي خاك‌هاي زراعي به مقدار كم وجود دارد و از مهمترين عناصري است كه بايستي در هر جا چغندرقند كشت مي‌گردد، به صورت كود داده شود. هنگامي كه براي اولين بار فسفر مصرف شد پس از سال‌هاي متوالي مزارع غني از فسفر شدند و افزودن اين عنصر به زمين تاثير آن چناني بر روي عملكردشان نداد. در نتيجه مصرف آن ناچيز شد و در نهايت در طول بيست سال گذشته بيشتر فعاليت‌هاي تحقيقاتي بر روي نياز گياه به ازت متمركز شده و از تحقيقات روي فسفر كاسته شده است(1). كار بر روي ساير عناصر ماكر، نظير پتاسيم، منيزيم و سديم ادامه دارد، زيرا نيازهاي چغندرقند به اين عناصر بيش از ساير محصولات است. كاشت چغندرقند در خاك‌هاي سبك، فراهم شدن امكانات مكانيزه نياز چغندرقند به سه عنصر مورد اشاره را كه اغلب به مقدار كم در خاك وجود دارد، بيشتر نموده است. نياز غذايي چغندرقند به كودهاي اصلي هم اكنون مشخص شده. ليكن علاقه به مصرف كودهاي فرعي به مراتب بيشتر شده است. جذب

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »