فرمت فایل: ورد - Word  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 17
بوته ميري جاليز Phytophthora drechsleri Tucker Pythium aphanidermatum (Edson) Fitzp. Phytophthora capsici Leonian مقدمه بوته ميري گياهان جاليزي شامل خيار، انواع خربزه، هنداونه و كدو از ديرزمان در ايران و بخصوص در اصفهان و ساير مناطقي كه كشت اين گياهان بيشتر معمول مي باشد شايع بوده است. ارشاد و مستوفي پور (1348) مي نويسند كه بوته ميري با پوسيدگي ريشه جاليز اولين بار در سال 1323 به وسيله قوام الدين شريف در اصفهان روي خربزه ديده شده كه عملاً از خيلي قبل از آن هم وجود داشته است. بيماري بوته ميري احتمالاً در كليه نقاط كشور بويژه خوزستان، اصفهان، فارس، كرمان، يزد، تهران، گرمسار، ورامين، كاشان، ساوه، قزوين، همدان، خراسان، بندرعباس، مازندران، آذربايجان، شيراز و مشهد انتشار داشته و به نام هاي محلي گوناگون بوته ميري، بيماري سبز خشك، داغزدگي، گلوله و آب زدگي معروف مي باشد. علوي (1352) خسارت بيماري را 20 تا 25 درصد محصول تخمين زده است. در اصفهان در زراعت هاي بهاره و كرتي خسارت بوته ميري حتي در صد درصد كل بوته هاي مزرعه نيز برآورد شده است (بهداد، 1359). آماربرداري هايي كه در سال 1355 از 60 مزرعه جاليزكاري در منطقه ورامين و گرمسار به عمل آمد، نشان داد كه 35 درصد بوته هاي طالبي در اثر بيماري از بين رفته بود. در مزارع خيار درصد آلودگي به بيماري تا 25 درصد و در خربزه كاري ها حداكثر تا 12 درصد مشاهده گرديد. ميزان آلودگي در مزارع هندوانه و كدو در منطقه گرمسار به ترتيب از 3 و 1 تجاوز نكرده بود (اعتباريان، 1357). نشانه هاي بيماري عامل بيماري در تمام مراحل رشد در صورت وجود شرايط مساعد مي تواند بوته ها را مورد حمله قرار دهد و سبب مرگ و از پاي درآمدن بوته ها شود. در صورتي كه عامل بيماري در مرحله گياهچه گياه را مورد حمله قرار دهد، محل

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »