فرمت فایل: ورد - Word  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 4
چگونه بايد اشتغال را افزايش داد در خلال «ركود بزرگ» كنوني نرخ بيكاري از كمتر از 5 درصد در آغاز ركود در دسامبر 2007 به بيش از دو برابر آن يعني 2/10 درصد در اكتبر افزايش يافته است. اين رقم دومين نرخ بيكاري بالا بعد از جنگ جهاني دوم است و تنها نرخ 8/10 درصدي دسامبر 1982 از آن بيشتر بوده است. در پرتو چنين رقم‌هاي تيره و تاري از بيكاري جاي تعجب ندارد كه رييس‌جمهور ظرف چند روز «همايش مشاغل» را براي بررسي چگونگي بهبود بازار كار برگزار كند. پازنر به درستي به اين نكته اشاره مي‌كند كه نرخ بيكاري مشكل اشتغال را كمتر از حد واقعي آن بيان مي‌كند، چون بعضي افراد بعد از قطع اميد از يافتن شغل از جمعيت نيروي كار خارج شده‌اند يا اگرچه مايل به انجام كار تمام‌وقت هستند، اما به صورت پاره‌وقت كار مي‌كنند. نرخ موسوم به «نيمه بيكاري» (underemployment) معادل 5/17 درصد برآورد مي‌شود كه بسيار بيشتر از نرخ «بيكاري» (unemployment) است. با اين وجود بايد توجه داشت كه تعيين دقيق نرخ نيمه بيكاري از تعيين نرخ بيكاري كه ارزيابي آن مشكل است، بسيار سخت‌تر خواهد بود. من در نوشته‌هاي قبلي‌ام به تاكيد پازنر بر نرخ نيمه بيكاري پاسخ داده‌ام كه سيب را بايد با سيب مقايسه كرد. اگر براي اندازه‌گيري شدت ركود از نرخ نيمه‌بيكاري و نه نرخ بيكاري استفاده كنيم، آن گاه بايد براي ارزيابي ركودهاي پيشين نيز نرخ نيمه‌بيكاري را به كار گيريم. كاملا روشن است كه در اين ركود‌ها هم نيمه‌بيكاري به نحو قابل‌ملاحظه‌اي بيشتر از بيكاري بود. نرخ نيمه‌بيكاري براي دسامبر 1982 در حدود 1/17 درصد برآورد شده كه در اين مورد نيز بسيار بالاتر از نرخ بيكاري در آن زمان است. با اين وجود اگرچه نرخ بيكاري هنوز به مقدار خود در 1982 نرسيده است، اما نرخ برآورد شده نيمه بيكاري براي اولين بار اندكي از اين نرخ در آن دوره ركود بيشتر

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »