فرمت فایل: پاورپوینت - ppt  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد اسلاید : 37
پروتکل کیوتو پیمان کیوتو (Kyoto Protocol) پیمانی است بین‌الملی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه ای، که عامل اصلی گرم شدن کره زمین در دهه‌های اخیر محسوب می‌شوند. این پیمان که پیمان نامه ریو را تکمیل و ترمیم می‌کند در چارچوب سازمان ملل متحد شکل گرفت آغاز انقلاب صنعتی در اوایل قرن 19 ایجاد تحول در بخش های گوناگون افزایش نیاز بشر به انرژی و سوخت های فسیلی انتشار حجم زیادی از گازهای گلخانه ای در جو کره زمین شروع هشدارهای دانشمندان از اواخر دهه 70 میلادی شکل گیری کنوانسیون تغییرات آب و هوا در ژوئن 1992 در برزیل لازم الاجرا شدن آن از 21 مارس 1994 پدیده گلخانه ای و پیامد های آن بر جامعه جهانی آب و هوای کره زمین در نتیجه تابش تشعشعات نور خورشید در تلاطم و جنبش است، این انرژی خورشیدی که به صورت اشعه مرئی به زمین میرسد حدود 30 در صد آن توسط لایه های بالایی اتمسفر به فضا منعکس میشود و بقیه به زمین میرسد، با برخورد این امواج به زمین امواج بصورت تشعشعات مادون قرمز با طول موج بلند به فضا منعکس میشود اما اینها با برخورد به مولکول های هوا یا همان گازهای گلخانه ای به زمین برمی گردند. این پدیده باعث تعدیل آب و هوا میشود و دمای 15 درجه سانتیگراد برای استمرار حیات در کره زمین را فراهم میکند. گازهای گلخانه ای اصلی شامل: بخار آب دی اکسید کربن ازن تروپوسفر گاز متان اکسید نیتروژن (N2O) گازهای صنعتی(هالوکربن ها) .... نتیجه افزایش انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش غلظت این گازها در اتمسفر طی صد سال گذشته در نتیجه این فرایندها سیل و فرسایش ساحلی افزایش و کیفیت و کمیت آب شیرین کاهش می یابد. بالا آمدن سطح آب دریاها موجب بروز رخدادهای غیر مترقبه نظیر طوفان های شدید، زیر آب رفتن بسیاری از سکونتگاه های ساحلی به ویژه در کشور های جزیره ای میشود. همچنین بالا آمدن سطح آب دریاها به بخش های کلیدی اقتصاد به ویژه تنوع ذخایر غذایی مناطق ساحلی و همچنین صنعت ماهیگیری، ابزی پروری و کشاورزی مناطق ساحلی آسیب جدی وارد میکند. همچنین انتظار میرود تغییرات آب و هوا سلامت عمومی را که به تغذیه کافی، آب آشامیدنی سالم،سرپناه،امنیت غذایی وابسته است تحت تاثیر قرار دهد. تاثیر تغییرات اقلیمی بر محصولات استراتژیک سیل و طوفان های ویرانگر،خشکسالی های شدید،مهاجرت های گسترده و در نهایت خسارت های هنگفت اقتصادی و اجتماعی از دیگر پدیده هایی است که گرمایش کره زمین بر جامعه انسانی دارد. بروز چنین پدیده هایی نظام های اقتصادی و اجتماعی کشورهایی را که از ساختار تشکیلاتی و اقتصادی ضعیف تری برخوردارند بیشتر در معرض آسیب قرار میدهد. در واکنش به این شرایط گزارش های متعددی از از سوی دانشمندان بویژه در اوایل دهه 1980 میلادی منتشر شد و دولتمردان را بر آن داشت اقدام های همه جانبه ای در دستور کار خود قرار دهند و این امر منجر به برگذاری نشست های متعدد و در نهایت تصویب کنوانسیون جهانی تغییرات اقلیمی در دهه 1990 شد. اقدامهای جهانی برای رویارویی با تغییرات اقلیمی (کنوانسیون تغییرات آب و هوا و پروتکل کیوتو) مهمترین این کنفرانس ها با تشکیل و برگزاری این نشست ها در دهه هشتاد، ضرورت تدوین کنوانسیون و معاهده ای بین المللی برای رویارویی و مقابله با تغییرات اقلیمی بیش از گذشته مطرح شد و در دسامبر 1990 مجمع عمومی سازمان ملل متحد با توجه به نتایج گزارش های علمی، کمیته مذاکرات میان دولتی(INC) را برای تدوین کنوانسیون تغییرات آب و هوا (UNFCCC) تشکیل داد کمیته بعد از برگزاری نشست ها پیش نویس کنوانسیون را تهیه در 9 می 1992 در مقر سازمان ملل در نیویورک به تصویب رساند این کنوانسیون در ژوئن 1992 در ریودوژانیروی برزیل توسط سران و مقام های ارشد 154 کشور دنیا امضا و از 21 مارس 1994 لازم الاجرا شناخته شد ایران در تاریخ 1375/3/13 با تصویب مجلس و تایید شورای نگهبان به کنوانسیون ملحق شد. اصول ارائه شده در این کنوانسیون مطابق کنوانسیون تغییرات آب و هوا: تمام اعضا گزارش ملی خود را در خصوص منشا تولید و حذف گازهای گلخانه ای تهیه و به دبیرخانه کنوانسیون ارائه کنند برنامه ملی به منظور کاهش گازهای گلخانه ای حمایت از انتقال فناوری،مدیریت و حفظ منابع طبیعی و گسترش روش های جذب گازهای گلخانه ای وارد کردن مساله تغییرات آب وهوا در سیاست های اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی خود کشورهای ضمیمه یک متعهد شدند مقدار انتشار گازهای گلخانه ای خود را تا سطح انتشار 1990 در سال 2000 به تصویب برسانند کشورهای ضمیمه دو متعهد شدند تمام هزینه های مقرر را که کشورهای درحال توسعه برای ارائه گزارش ملی خود متحمل شده اند، تامین خواهند کرد، همچنین کمک های مالی شخصی برای اجرای پروژه های مرتبط با کنوانسیون ارائه خواهند کرد . اعضای ضمیمه یک کنوانسیون اعضای ضمیمه دو کنوانسیون نخستین بازنگری در مورد تعهدات کشورهای توسعه یافته که در اولین کنفرانس اعضا بر آن تاکید شد در سال 1995 در برلین بود،هیات های حاضر به این نتیجه رسیدند که تعهدات کشورهای توسعه یافته با هدف بلند مدت کنوانسیون برای جلوگیری از تداخل ضایعات خطرناک ناشی از فعالیت های انسان با سیستم آب و هوایی تناسب ندارد از این رو کنفرانسی در کیوتو ژاپن در دسامبر 1997 برگزار شد که نتیجه آن پذیرش پروتکل جدیدی بود که به موجب آن کشورهای صنعتی انتشار گازهای گلخانه ای خود را در سال 2008 تا 2012 نسبت به سال 1999، 5 درصد کاهش دهند پروتکل کیوتو در سال 1998 پس از تصویب حداقل 55 هیات عضو کنوانسیون قابل اجراست مشروط به اینکه انتشار گازهای گلخانه ای این 55 عضو از 55 درصد انتشار در سال 1990 توسط کشورهای صنعتی بیشتر باشد. طرفداران مقابله با تغییرات اقلیمی این پرتکل را گام مهمی برای کاهش تغییرات آب و هوایی میدانند،اما مخالفان بر این اعتقادند که هزینه های اجرایی منابع مالی هنگفتی را می طلبد و کشورهای فقیر را نیز در بر نمیگیرد، انتقاددیگر که بر این پروتکل وارد میشود این است که حتی اگر پروتکل به طور کامل اجرا شود کل میزان کاهش دمای جهان تا سال 2100 کمتر از 0/15 درجه سانتی گراد خواهد بود. البته آمریکا که در تولید 23 درصد گازهای گلخانه ای سهم دارد هنوز به این پروتکل نپیوسته است. تعهدات پروتکل کیوتو و اما ایران.. موضع استرالیا موضع کانادا در ۲ می‌۲۰۰۶ گزارش شد که سرمایه گذاری‌های محیط زیستی برای به اجرا در آوردن استانداردهای کیوتو کاهش پیدا کرده‌است در حالی که دولت هارپر به عنوان یک طرح جدید در پی این بود که جای آن را بگیرد. لایحه خصوصی یکی از اعضا توسط پابلو ردریگوئز از حزب لیبرال در سی و نهمین پارلمان اعضا برای منطقه انتخاباتی(کانادا)از منطقه انتخاباتی هونوره-مرسیه به اجرا گذاشته شد.هدف این لایحه مجبور کردن دولت اقلیت استفن هارپر به منظور اطمینان بخشیدن به این مطلب بود که کانادا تحت پیمان کیوتو به اهداف تغییر آب و هوای جهانی خواهد رسید.با حمایت لیبرال‌ها حزب دمکراتیک جدید و Bloc Québécois، و با موقعیت اقلیت جاری این لایحه شانسی برای اجرا شدن دارد علیرغم این حقیقت که لوایح خصوصی اعضا به ندرت در تبدیل شدن به یک قانون موفق می‌باشد.اگر این لایحه تبدیل به قانون شود دولت هارپر را مجبور به تشکیل طرح تعییر آب و هوا طی شش ماه پس از دریافت لایحه خواهد کرد. موضع چین موضع اتحادیه اروپا کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید ۱۵٪ کاهش داشته باشند همانطور که اتحادیه اروپا بر روی هدف یگانه ۱۵درصدی برای کشورهای توسعه یافته دیگر طی مذاکرات اصرار می‌ورزد.در حالی که به خودش اجازه می‌دهد کاهشی بزرگ را در آلمان شرقی سابق به منظور رسیدن به هدف ۱۵ درصدی برای کل اتحادیه اروپا سرشکن کند.همچنین سطوح دافعات کشورهای تحت پیمان ورشوی سابق که در حال حاضر اعضای اتحادیه اروپا می‌باشند به دلیل بازسازی اقتصادی شان کاهش یافته‌است. این ممکن است بدان معنی باشد که سطح نهایی ۱۹۹۰ منطقه در مقایسه با کشورهای در حال توسعه افزایش یافته‌است بنابراین امتیازی رقابتی در اقتصاد اروپا بر علیه ایالات متحده محسوب می‌شود. هم اتحادیه اروپا و هم اعضایش از امضاکنندگان پیمان کیوتو می‌باشند موضع آلمان موضع انگلیس با این وجود به نظر می‌رسد دولت به دنبال قرار دادن یک لایحه تغییر اقلیم در سخنرانی افتتاحیه Queen در پارلمان در ماه نوامبر است . این انتظار نیز می‌رود که به فشار بیش از حد از طرف احزاب خودش و احزاب مخالفش و از طرف گروه‌های محیط زیستی درباره در بر گرفتن تعهد کاهش ۳٪ سالانه در لایحه بی توجهی کند بریتانیای کبیر در حال حاضر به نظر می‌رسد در مسیر رسیدن به اهداف کیوتو برای سبد گازهای گلخانه‌ای قرار گرفته‌است.با در نظر گرفتن اینکه دولت قادر به ممانعت از افزایش دافعات دی اکسید کربن از هم اکنون (۲۰۰۶) و دوره بین ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ می‌باشد. با این حال سطوح دافعات دی اکسید کربن خالص سالانه در بریتانیای کبیر در واقع حدود ۲٪ افزایش یافته‌است از زمانی که حزب کارگر تونی بلر در سال ۱۹۹۷ به قدرت رسید مگر اینکه لایحه تغییر اقلیم در سال ۷-۲۰۰۶ تبدیل به قانون شود و دولت به منظور ممانعت از دافعات در چندین سال آینده دست به اقدامات فوری و مؤثر بزند. موضع هند موضع روسیه موضع ایالت متحده آمریکا علاوه بر این ایالات متحده آمریکا در رابطه با معافیت‌های بیشتر پیمان نگران است.به عنوان مثال ایالات متحده آمریکه شکاف بین کشورهای ضمیمه ۱ و دیگران را حمایت نمی‌کند.بوش در مورد پیمان چنین می‌گوید: این چالشی است که نیاز به ۱۰۰٪ تلاش دارد;از جانب ما، و بقیه کشورهای جهان.دومین بزرگترین منتشر کننده گازهای گلخانه‌ای جهان جمهوری خلق چین است.تا کنون، چین به کلی از ملازمات پیمان کیوتو معاف بوده‌است.هند و آلمان نیز در میان بزرگترین منتشر کنندگان هستند.تا کنون، هند نیز از کیوتو معافیت داشته‌است...دوری جستن آمریکا از پذیرفتن پیمان ای ناقص نباید توسط دوستان و هم پیمانان ما به عنوان سر باز زنی از مسئولیت شناخته شود.برای کشور، حکومت ما نقش مدیریت را روی مسئله تغییر آب و هوا ایفا می‌کند...روش ما باید در بر گیرنده اهداف بلند مدت تثبیت تمرکز گازهای گلخانه‌ای در جو زمین باشد. علیرغم خودداری او از فرستادن پیمان به سنا برای تصویب، حکومت بوش برخی فعالیت‌ها را در راستای تغییرات آب و هوا در دست اجرا گرفت.در ژوئن ۲۰۰۲، برخی ناظران این گزارش را به عنوان حمایتی از پیمان تفسیر کردند، اگرچه گزارش به خودی خود صریحاً تایید پیمان را نشان نمی‌داد.در اجلاس G-۸ در ژوئن ۲۰۰۵ ادارات حکومتی طرحی را عنوان «برنامه‌های عملی کشورهای صنعتی شده می‌تواند اجرا شود بدون اینکه به اقتصادشان ضربه بزند» ارائه دادند.بر اساس چنین تشریفاتی، ایالات متحده در مسیر اجرای تعهد خود برای کاهش شدت ۱۸درصدی کربن خود در سال ۲۰۱۲ است. ایالات متحده آمریکا شراکت نامه صلح جویانه آسیا در رابطه با توسعه پاکسازی و آب و هوا را امضا کرده‌است که پیمان ایست که به آن کشورها اجازه می‌دهد اهدافشان را بر کاهش دافعات گازهای گلخانه متمرکز نمایند البته بدون اجازه استفاده از هیچ مکانیزم اجرایی. حمایتگران این پیمان به آن به عنوان مکملی برای پیمان کیوتو نگاه می‌کنند چرا که به نظر می‌رسد این پیمان انعطاف پذیرتر باشد اما منتقدین گفته‌اند این پیمان بدون ابزار اجرایی بی اثر خواهد بود. دولت ایالات متحده برای تحت فشار قرار دادن گزارشات متخصصینی که تاثیرات گرم شدن سطح زمین را خطرناک می‌دادنند تلاش نموده‌است. یک مقام رسمی دولتی این حقیقت را که توسط گروه هفت نفره‌ای از دانشمندان سازمان اتمسفر و اقیانوس ملی کشف شده بود و بیانگر این مطلب بود که گرم شدن سطح زمین با تناوب و قدرت گردبادها در ارتباط است، بیان کرد. موقعیت این سازمان به صورت یکدست در ایالات متحده مورد قبول قرار نگرفته‌است. به عنوان مثال پل کراگمن اشاره می‌کند که هدف ۱۸٪ کاهش در مقدار کربن هنوز در واقع کاهشی در تمام دافعات است. کاخ سفید همچنین به دلیل گزارشات نا کافی که فعالیت‌های انسانی و دافعات گاز گلخانه‌ای را برای تغییر آب و هوا به هم مربوط می‌ساخت و به این دلیل که مقامات کاخ سفید و وکیل سابق شرکت نفت فیلیپ کنی توضیحات گروه تحقیق آب و هوا که توسط دانشمندان دولتی مورد تاکید قرار گرفته بود را ضعیف جلوه داده بودند مورد انتقاد قرار گرفت، هرچند کاخ سفید آن را انکار کرد. منتقدین به روابط صمیمانه بین دولت و صنایع نفت و گاز اشاره می‌کنند.در ژوئن ۲۰۰۵ گزارشات بخش ایالتی نشان داد که دولت از اجراکنندگان اکسون به خاطر همکاری موثرشان در کمک کردن به تعیین سیاست‌های تغییر آب و هوا که شامل موقعیت ایالات متحده در کیوتو می‌شد، تشکر کرد. علاوه بر این حمایت گران کیوتو اقداماتی خارج از دید دولت جورج بوش انجام دادند، در سال ۲۰۰۲ محققین کنگره که وضعیت قانونی پیمان را به دقت بررسی کرده بودند پیشنهاد کردند که امضاء UNFCCC تعهدی را برای ممانعت از تخریب اهداف پیمان تحمیل می‌کند. و اینکه در حالی که رئیس جمهور احتمالاً نمی‌تواند پیمان را به تنهایی به اجرا برساند و کنگره می‌تواند قوانینی مناسب با ابتکار خود به وجود آورد. نه ایالت شمال شرقی و ۱۹۴ شهردار از شهرهای ایالات متحده به به کار گیری محدودیت‌های قانونی پیمان کیوتو در رابطه با دافعات گازهای گلخانه‌ای متعهد شده‌اند در ۳۱ آگوست ۲۰۰۶ قانون اساسی کالیفرنیا به توافق با فرماندار آرنولد شوارتزنگر برای کاهش دافعات گازهای گلخانه‌ای ایالت که دوازدهمین مقام را در جهان دارد تا ۲۵٪ تا سال ۲۰۲۰ به توافق رسید.این باعث شد که در لایحه۲۰۰۶ حل گرم شدن سطح زمین | لایحه حل گرم شدن سطح زمین که به طور موثری کالیفرنیا را با اهداف کیوتو در یک مسیر قرار می‌دهد با تشکر از توجه شما

قسمتی از متن بالا پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »