فرمت فایل: پاورپوینت - ppt  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد اسلاید : 163
ژيمناستيـك فصل اول تاريخچه ژيمناستيك درمورد پيدايش و شكل گيري اين رشته ورزشي تاريخ دقيقي را نمي توان مشخص نمود . ولي بدون ترديد پيدايش و شكل گيري آنرا مي توان به قبل از ميلاد مسيح نسبت داد. ريشه كلمه ژيمناستيك كه يك واژه يوناني است كلمه گيمنوس به معني هنر لخت مي باشد . يونانيها مجموعه هايي را به نام ژيمنازيا ساخته بودند و در آنجا به تمرين مي پرداختند . فيلسوفهاي يوناني مانند پلاتو ، ارسطو و سقراط به ژيمنازيومها مي رفتند و در آنجا علاوه بر اينكه بدنهايشان را تمرين مي داند به بحث و گفتگو پيرامون فلسفه جهت تمرين فكرهايشان نيز مي پرداختند . طرز فكر آنها درباره ژيمناستيك ناشي از اين موضوع مي شدكه آنها معتقد بودند (فكر سالم در بدن سالم است ) . در پانصد سال قبل از ميلاد ايرانيان خرك حلقه اوليه را بوجود آوردند كه به عنوان يك طرح تمريني براي سواره نظام جهت يادگيري حركات بالا رفتن ، فرود آمدن و حركات همراه با تاب خوردن براي مبارزه كردن روي اسب در طي جنگ مورد استفاده قرار مي گرفت . سيستمهاي ژيمناستيك كه براي قدرت بخشيدن به مبارزات نظامي انديشيده شده بود به مقدار زيادي بوسيله رومي ها استفاده ميشد . طبيعت عملي آن زمان ورزش را به جنگ تبديل كرده بود . مانند ايرانيان رومي ها در سيركهايشان اسب سواري و ارابه راني را در يك ميدان دايره اي تمرين مي كردند از اين رو اصطلاح سيرك بوجود آمد . تا آغاز دوره رنسانس هيچ علاقه اي جهت پيشرفت اين ورزش نشان داده نشد تا بالاخره مركورناليس ايتاليايي كتاب مفيدي بنام هنرژيمناستيك انتشار داد و پس از اين زمان ورزش ژيمناستيـك بتدريج در بيشتر كشورهاي اروپايي مانند آلمان ، دانمارك ، فرانسه ، سوئيس و غيره رونق يافت . جان بيس دوي آلماني اولين اروپايي بود كه تمرينات ژيمناستيك را بطور مدون شده تدريس كرد .پس از آن جان گوتس موتس اولين فردي بود كه كتابي بنام ژيمناستيك جديد چاپ و منتشر كرد و به پدر بزرگ ژيمناستيك معروف شد . بعد از شكست آلمانها در فرانسه فردريك لودويك يان آلماني مصمم شد كه مردم آلمان را طي برنامه اي از نظر قواي جسماني و رواني تقويت نمايد. بنابراين با بوجود آوردن يك ژيمنازيوم در شهر برلين ، نوجوانان و جوانان را به اين ورزش تشويق و ترغيب نمود . در آنجا بود كه وي وسايل پارالل ، بارفيكس ، خرك حلقه و پرش خرك را ابداع نمود . پرهنريك لينك سوئدي يكي از افراد ديگري بود كه براي گسترش ژيمناستيك زحمت كشيد وي بر اجراي صحيح حركات و عمليات ورزشي در زمان معين تأكيد داشت . در واقع لينك تحقيق علمي در تربيت بدني را پايه گذاري نموده و اعتقاد داشت كه اگر فردي بخواهد با ورزش ژيمناستيك بدنش را بسازد لازم است كه او بدن انسان را از نظر آناتومي و فيزيولوژي نيز بشناسد . ورزش ژيمناستيك توسط آلمانيها به امريكـا بـرده شـد و آقـــاي دادلي سارجنت در معرفي ژيمناستيك در آمريكا تلاش فراواني كرد . در اولين دوره بازيهاي المپيك كه به سال 1896 ميلادي در آتن برگزار گرديد . ژيمناستيك آقايان بعنوان يك رشته از بازيها منظور شد و متعاقب آن در بازيهاي المپيك 1928 )آمستردام كشور هلند ) ژيمناستيك بانوان هم وارد مسابقات المپيك شد . در المپيك برلين (1936 ) رقابتهاي ژيمناستيك به شيوه امروزي پديد آمد . مهمترين رقابتهاي ژيمناستيك درسطح بين المللي عبارتند از : تا قبل از دهه 1960 ميلادي كشور اتحاد جماهير شوروي سابق ژيمناستيك را در قبضه قدرت خود داشت . قدرتمندترين ژيمناست شوروي) ويكتور چوخارين بود( كه در المپيك هاي 1952 هلسينكي و 1956 ملبورن و مسابقات جهاني 1954 در روم قهرمان قهرمانان شد . پر فروغ ترين ستاره ژيمناستيك روسيه ويتالي شربو مي باشد كه به انجام كار بزرگي همت گماشت . او برنده شش مدال طلا در المپيك 1992 شد و نه فقط بهترين ژيمناست مسابقات بلكه ستاره كل المپيك بيست و پنجم معرفي گرديد . بد نيست يادآور شويم كه در تاريخ مسابقات المپيك هرگز يك ژيمناست چه مرد چه زن ، برنده 6 مدال طلا نشده است و بالاترين حاصل كار به الكساندر ديتاتين هموطن شربو در المپيك 1980 مسكو مربوط مي شود كه در آنجا ديتاتين توانسته بود 8 مدال ببرد اما از آن مجموعـه بسيـار جالـب فقط سـه عـدد آن زرين بود . از 1960 به بعد ژاپني ها حاكم بلامنازع اين رشته ورزشي شدند و نزديك به بيست سال پنج بار در المپيك هاي 1960 تا 1976 قهرمان المپيك شدند . از ديگر كشورهاي صاحب نام ژيمناستيك مي توان چين ، ايتاليا ، آلمان ، سوئد ، آمريكا و … را نام برد . در تاريخ ژيمناستيك زنان از ژيمناستهاي صاحب نام مي توان الگاكوربوت روسي و نادياكومانچي رمانيايي را نام برد . ناديا كومانچي در المپيك 1976 مونترال كانادا قهرمان جهان شد و اولين ژيمناستي بودكه امتياز 10 را كسب نمود . هرچند مورخان خاستگاه خرك حلقه را كشور ايران مي دانند اما ژيمناستيك مدرن در ايران سابقه طولاني ندارد و چند دهه پيش از اروپا به ايران وارد شد . ژيمناستيك مدرن در ايران در سال 1916 ميلادي پس از بازگشت آقاي ورزنده از دو كشور بلژيك و تركيه به ايران شروع شد . اولين فدراسيون ژيمناستيك ايران در سال 1325 هجري شمسي همزمـان بـا آغـاز المپيـك 1948 لنـدن ؛ به رياسـت آقاي محمود نامجو تأسيس شد . ژيمناستيك ريتميك ژيمناستيك ريتميك به عنوان يك ورزش رقابتي مستقل در ابتداي 1950 بوسيله روسها متداول شد . سپس در 1963 اولين مسابقه جهاني ژيمناستيك ريتميك در اروپا انجام شد و در سال 1984 در بازيهاي المپيك رواج يافت . فصل دوم در ژيمناستيك هنري مردان و زنان بطور جداگانه با هم مسابقه ميدهند . مردان در شش وسيله حركات زميني ، خرك حلقه ، دارحلقه ، پرش خرك ، پارالل و بارفيكس و زنان در 4 وسيله چوب موازنه ، پرش خرك ، زميني و پارالل مخصوص بانوان به رقابت مي پردازند . ژيمناستيك هنري آقايان حركات اين وسيله بايد شامل حركاتي باشد كه در آن قدرت ، انعطاف پذيري و تعادل به نمايش گذاشته شود . هر برنامه بايد تركيبي از حركاتي نظير حركات آكروباتيكي از عقب و جلو ( پشتك و وارو ) ، چرخش ها ( بطر ) و پرش ها باشد. در اجراي حركات بايد از كل كادر زمين استفاده شود . خرك حلقه برنامه خرك حلقه بايد زنجيره اي از حركات مستمر و آرام نوساني و چرخشي شامل جفتي ها ، ضرب درها ( قيچي ها ) و تاب خوردنها باشد . در هنگام اجراي برنامه بايد از كل قسمتهاي خرك استفاده شود . دارحلقه برنامه دارحلقه بايد شامل حركات متنوعي كه نشان دهنده قدرت ، تعادل و حركات نگهداشتني است باشد . ژيمناست بايد يك سري از تاب ها و نگهداشتن ها را از جلو و عقب به نمايش بگذارند و برنامه بايد حتماً با يك فرود آكروباتيك خاتمه يابد . پرش خرك هر پرش مطابق سختي در اجرا ، ارزش خاص خود را دارد . پرش بايد نشان دهنده حركات انفجاري (تواني) باشد در عين حال زيبايي و رواني حركت را نشان دهد . حركات انفجاري از تركيب حركت افقي و عمودي در فضا كه همراه با چرخش و فرود كنترل شده مي باشد انجام مي شود . وسيله اي كه با آن براي اوج گرفتن هنگام پرش و بالا رفتن از آن استفاده ميشود پيش تخته نام دارد كه شامل دو تخته مستطيل شكل كه از يك طرف به هم وصل شده اند و بين آنها فنري وجود دارد ميباشد . پارالل بارفيكس ژيمناست بايد حركات تابي را به صورت زيبا و موزون وبدون وقفه اجرا كند . و نبايد با بدنش ميله را لمس كند . اجراي حركات روي بارفيكس شامل حركات تابي ازجلو وعقب (آفتاب و مهتاب )، حركات رها كردني و گرفتن دوباره ميله و درنهايت يك فرود آكروباتيك مي باشد . ژيمناستيك هنري بانوان در ژيمناستيك بانوان اين وسيله هم مثل حركات زميني داراي زمان ميباشد . حداكثر زمان اجراي حركت روي چوب يك دقيقه و سي ثانيه (30 :1) مي باشد . در ضمن يك لايه يك سانتيمتري از اسفنج فشرده وچرم روي چوب را مي پوشاند. پارالل بانوان حركات ممتد تابي در اين وسيله چيرگي خاصي بر ديگر فاكتورها دارد . برنامه بايد شامل حركاتي در هر دو جهت ، بالا و پائين ميله ها باشد . از چرخش ها ، حركات رها كردني و فرودهاي آكروباتيك در برنامه استفاده مي شود . پرش خرك حركات زميني فصل سوم به گفته برايان شاركي ورزش شامل 99 درصد آمادگي و 1 درصد اجرا است . مربيان براي اينكه بتوانند ورزشكاران خود را به مراحل عالي اجرا رهنمون نمايند ، بايد از دوره آمادگي بيشترين استفاده را بعمل آورند . برنامه تمرينات ورزشي براساس نيازهاي انرژي و عضلاني شكل ميگيرند . دستگاههاي توليد انرژي بطوركلي براي تأمين انرژي مورد نياز ماهيچه ها سه دستگاه وجود دارد كه عبارتند از : 1) دستگاه فسفاژن ( ATP- PC ) 2) دستگاه اسيد لاكتيك ( روند بي هوازي ) 3) دستگاه اكسيژن اين سه دستگاه نيازمنديهاي متابوليكي ماهيچه ها را در شرايط گوناگون فعاليت بدني تأمين مي كنند . دستگاه ATP- PC و دستگاه اسيد لاكتيك كه براي بازسازي ATP كار مي كنند ، در گروه واكنشهاي غير هوازي يا بي اكسيژن قرار مي گيرند و دستگاه اكسيژن از گروه واكنشهاي هوازي يا اكسيژن خواه بشمار مي رود . سئوالي كه در اينجا مطرح مي شود اين است كه آيا دستگاههاي انرژي بطور كامل ، جدا از هم كار مي كنند و يا نوعي انطباق و تداخل در ميان آنها وجود دارد ؟ براي پاسخ دادن به اين سئوال از يك عامل يا سازه مشترك كه همان دوره زماني اجراي ورزش است استفاده ميشود . زمان اجرا عبارت است از تمام دوره زماني كه طي آن يك مادة ورزشي آغاز و پايان مي يابد . با استفاده از زمان به عنوان محور پيوستگي انرژي مي توان ورزشهاي مختلف را در چهار گروه جاي داد و دستگاههاي انرژي را در رابطه با اين چهار گروه مورد بررسي قرار داد . بخش يكم : اين بخش ورزشهايي را در بر مي گيرد كه زمان اجراي آنها كمتر از 30 ثانيه است . در اين ورزشها دستگاه اصلي توليد انرژي دستگاه فسفاژن است . پرتاب وزنه ، دوي 100 متر و نيزه در اين گروه جاي مي گيرند . بخش دوم : در اين بخش ورزشهايي جاي مي گيرند كه زمان اجراي آنها 30 تا 90 ثانيه است دستگاههاي اصلي توليد انرژي براي اين گروه دو دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك است . شناي 100 متر آزاد و دوهاي 200 متر و 400 متر در اين بخش جاي مي گيرند . بخش سوم : زمان انجام ورزشهايي كه در اين بخش جاي مي گيرند 5/1 تا 5/3 دقيقه است . دستگاههاي اسيد لاكتيك و اكسيژن هر دو در تهيه ATP لازم براي انجام اين ورزشها كار مي كنند . دوهاي 800 متر ، 1500 متر و شناهاي 200 متر و 400 متر آزاد از ورزشهايي هستند كه در اين زمره محسوب مي شوند . بخش چهارم : تمام ورزشهايي كه زمان اجراي آنها از 5/3 دقيقه بيشتر است در اين گروه قرار مي گيرند. در اينجا دستگاه اكسيژن توليد انرژي تهيه كننده اصلي ATP لازم براي انجام ورزشها است. ورزشهايي مانند دوي صحرا نوردي ، دوچرخه سواري ، دوي ماراتن و 1500 متر شناي آزاد و غيره در اين گروه جاي مي گيرند . هر چند يك جلسه تمرين ژيمناستيك ممكن است چند ساعت بطول بيانجامد مهارتهاي آن به روش بي هوازي انجام مي شود . لذا با توجه به زمان اجراي حركات در روي وسايل مختلف به طبقه بندي آنها مي پردازيم. حركات زميني مردان : 50 تا 70 ثانيه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك حركات زميني زنان : 70 تا 90 ثانيه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك خرك حلقه : زير 1 دقيقه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك دار حلقه : زير 1 دقيقه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك پرش از روي خرك : كمتر از 10 ثانيه ؛ دستگاه فسفاژن پارالل مردان : زير 1 دقيقه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك بارفيكس مردان : زير 1 دقيقه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك پارالل بانوان : زير 1 دقيقه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك چوب موازنه :حداقل 70 ثانيه و حداكثر 90 ثانيه ؛ دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك تمرين چنانچه تمرين به نحو مناسبي انجام گيرد ، منجر به تغييرات بارزي در بافتها و دستگاههاي بدن مي شود كه آن نيز به نوبه خود منجر به بهبود عملكرد در ورزش خواهد شد . توجه داشته باشيد كه تمرين زياد و فشار بيش از حد، نه تنها پيشرفت را افزايش نمي دهد ، بلكه موجبات بازداري آنرا نيز فراهم مي آورد . اصول تمرين اصل ويژگي تمرين سه جزء مختلف دارد كه عبارتند از : 2) اصل اضافه بار به منظور كسب موفقيت بيشتر ، تمرينات بايد به نحوي طراحي شوند كه عضلات تحت شرايط اضافه بار قرار گيرند ؛ يعني عضله با مقاومتهايي بيش از آنچه كه در شرايط عادي با آنها روبه رو است ، تمرين كند . همزمان با انطباق يافتن بدن با اين بار اضافي ، بر مقدار مقاومت افزوده مي شود و با دستكاري شدت ، زمان و يا تعداد جلسات تمرين مقدار اين بار اضافي مشخص و تنظيم مي شود . 3) اصل انطباق تمرين با در نظر گرفتن مقاومتهايي كه براساس اصل اضافه بار تعيين مي شود تغييراتي در بدن ايجاد مي كند كه اصطلاحاً به آن انطباق گويند . اصل انطباق اشاره به سازگاريهايي فيزيولوژيكي دارد كه نتيجه آن بهبود قلبي – تنفسي ، كسب قدرت و استقامت و تقويت استخوانها و رباطها و تاندونها و بافت همبند در ورزشكاران است . 4) اصل مقاومت فزاينده ورزشكاران تنها زماني به انطباق فيزيولوژيك با اصل اضافه بار دسترسي پيدا ميكنند كه افزايش تدريجي اضافه بار رعايت گردد . اگر بار تمرين سريعاً اضافه شود ، بدن ما قادر به انطباق با فشار تمرين نخواهد بود و سازگاري حاصل نخواهد كرد. كنترل دقيق بار تمرين به شما اطمينان ميدهد كه علاوه بر پيشرفت مداوم ، از خطرات تمرين بيش از حد نيز مصون بمانيد . 5) اصل تفاوتهاي فردي ورزشكاران به تمرينات مشابه واكنشهاي متفاوتي نشان مي دهند . وراثت ، بلوغ ، غذا ، خواب و ديگر عوامل شخصي و محيطي بر قابليتها و نگرش ورزشكاران شما نسبت به تمرين اثر مي گذارند . 6) اصل تنوع برنامه هاي تمريني بايد متنوع باشند تا علاقه ورزشكار از بين نرود و ملالت و دلزدگي جاي آنرا نگيرند . مفاهيم كار – استراحت و مشكل – آسان دو اصل از اصول تنوع هستند . به عبارت ديگر ، تركيب تمرينات بايد به نحوي طراحي شود كه پس از دوره مربوط به كار ، استراحت پيش بيني شود و تمرين آسان بلافاصله پس از تمرين مشكل اجرا گردد . 7) اصل گرم كردن – سرد كردن مطالعات علمي بيانگر آن است كه پيش از يك جلسة تمرين سنگين يا مسابقه رقابتي، تمرينات مقدماتي يا گرم كردن مي بايد صورت گيرد . هدف گرم كردن افزايش حرارت بدن و عضلات است كه بدنبال آن تغييرات زير حاصل مي شود : افزايش سرعت كلي فرآيند متابوليك تحريك سيستم عصبي كاهش زمان بازتاب و انقباض افزايش عملكرد بدن كاهش احتمال آسيب ديدگي افزايش جريان خون و تحريك مراكز تنفسي و افزايش ميزان اكسيژن گيري رسيدن به مرز هيجان مناسب براي رقابت بطور كلي تمرينات مقدماتي زير جهت گرم كردن بدن توصيه مي شود : سرد كردن فعاليت نرم و سبك متعاقب تمرينات سنگين سبب ادامه تلمبه عضلاني شده از تجمع خون در پاها جلوگيري مي كند . سرد كردن شامل تمرينات كاهندة شدت ميباشدكه شايد مناسبترين نوع آن همان تمرينات انعطاف پذيري باشد . 8( اصل تمرين دراز مدت اصل تمرين دراز مدت اين نكته را به مربيان گوشزد مي كند كه بايد صبور و بردبار بود و در عين حال با تمرينات منظم ، پيشرفت ورزشكاران خود را تعقيب كرد و از هرگونه اعمال فشار اضافي براي بهبود سريع و عاجل خودداري نمود . 9( اصل برگشت پذيري بسياري از سازگاريهاي بدست آمده با تمرين ، برگشت پذير هستند . هنگامي كه ورزشكاران تمرين را قطع مي كنند ، بتدريج آن خصايص فيزيولوژيكي را كه در اجراي ورزش آنها نقش زيادي دارد از دست ميدهند. مربيان بايد برنامه هاي تمرين را به نحوي طراحي كنند كه آمادگي بدست آمده در طول سال و به ويژه فصل استراحت حفظ شود. 10( اصل اعتدال اعتدال در عوامل مربوط به تمرين ، راز موفقيت طولاني و پايدار است .تمرينات را در چهارچوب خاصي انجام دهيد و از برقراري روابط اجتماعي مناسب انجام تعهدات خانوادگي و تكاليف درسي ورزشكاران جوان خود اطمينان حاصل كنيد . زياده روي در آمادگي جسماني ، بيش از هر چيز ديگر باعث دلزدگي ورزشكاران مي شود . ساختار عضله يك عضله به تنهايي از هزاران تار عضلاني منفرد تشكيل شده است كه تعداد آنها در هر عضله بستگي به اندازه و كار آن عضله دارد . هر تار عضلاني يك پوشش يا غشاي محافظتي دارد كه اطراف آنرا احاطه كرده است و ساركولما خوانده مي شود . يك ماده ژلاتيني شكل تمام فضاي بين تارچه هاي عضلاني را پر كرده است كه به آن ساركوپلاسم مي گويند . واحدهاي ساختي عضله و بافت هاي همبند مربوط بررسي تارچه هاي عضلاني در زير ميكروسكوپ الكتروني نشان مي دهد كه تارچه هاي عضلاني از دو نوع رشته هاي كوچك پروتئيني كه فيلامنت نام دارند و مسئول حركت عضله هستند تشكيل شده است. فيلامنت هاي نازكتر آكتين نام دارند و فيلامنت هاي ضخيم تر ميوزين ناميده ميشوند. انواع تارها تارهاي ماهيچه اي كند تنش خستگي ناپذير : اين تارها داراي ميتوكندريهاي زياد هستند و شبكه مويرگي اطراف آنها گسترده تر از تارهاي تند انقباض است . داراي توان اكسيداسيون بالا مي باشند و فعاليت آنزيم ATP آز ميوزين در آنها پايين و سرعت انقباض در آنها كند و آهسته است . تراكم ميوگلوبين در اين تارها بيشتر از تارهاي نوع ديگر است . تمام اين عوامل سبب مي شوند كه اين عضلات به سادگي خسته نشوند و با فراهم بودن اكسيژن و مواد سوختي براي مدت طولاني به فعاليت انقباضي خود ادامه دهند . اين گونه تارها مناسب ترين نوع ماهيچه براي انجام كارهاي استقامتي بشمار ميروند . تارهاي ماهيچه اي تند تنش مقاوم به خستگي : اين گروه از تارهاي عضلاني نيز مانند نوع قبلي قرمز رنگ بوده و شبكه مويرگي وسيعي دارند . توانايي آنها در جذب اكسيژن زياد بوده و مانند تارهاي عضلاني كند تنش داراي ظرفيت اكسيداسيوني بالايي هستند كه مي توانند چربيها و كربوهيدراتها را در حضور اكسيژن بخوبي مصرف كنند . فعاليت آنزيم ATP آز ميوزين در آنها زياد است و سرعت انقباض و نيروي حاصل از آن در اين تارهاي عضلاني بنحو قابل ملاحظه اي بالا است . تارهاي ماهيچه اي تند تنش خستگي پذير : آنزيم ATP آز ميوزين اين تارهاي عضلاني بسيار فعال، ظرفيت اكسيداسيوني آنها كم ، ظرفيت روند گليكوتيكي آنها بسيار بالا و شبكه مويرگي آنها ضعيف است . سرعت و نيروي انقباض اين تارهاي عضلاني بسيار بالا است ، اما خيلي زود و به محض تهي شدن ذخاير انرژي داخلي آنها خسته مي شوند . اين عضلات به علت ناتوان بودن گردش خون خود از يك سو و پايين بودن قابليت آنها در جذب و مصرف اكسيژن، نميتوانند نيازمنديهاي فوري متابوليكي خود را از اين راه تأمين كنند . اين عضلات هنگام انقباض مقدار زيادي اسيد لاكتيك توليد خواهند كرد. اطلاعات مربوط به تركيب و استفاده از تارهاي عضله ، نشان مي دهد كه ورزشكاراني كه درصد تارهاي كند انقباض (ST ) آنان بيشتر است ، احتمالاً در فعاليت هاي استقامتي طولاني برتري دارند ، در حاليكه ورزشكاراني كه از لحاظ درصد تارهاي تند انقباض (F T ) برتر هستند با فعاليت هاي انفجاري كوتاه سازگاري بهتري دارند . لذا با توجه به اينكه ژيمناستيك يك رشته ورزشي بي هوازي محسوب مي شود آندسته از ژيمناستيك كاراني كه داراي درصد بيشتري از تارهاي تند انقباض ميباشند داراي نوعي برتري هستند و امكان موفقيت آنها بيشتر از سايرين مي باشد . انواع انقباض عوامل آمادگي عضلاني عبارتند از : فصل چهارم اين فصل شيوه هاي تمريني مختلف را با رويكرد گسترش عوامل آمادگي عضلاني و آمادگي انرژي معرفي مي كند . تمرينات تناوبي تفاوت عمده بين كار تناوبي توأم با فواصل استراحت غير فعال و كار تناوبي توأم با مراحل استراحت فعال همراه با تمرينات سبك يا متوسط در آن است كه در حالت دوم اسيد لاكتيك بيشتري در خون توليد مي شود از اين رو بهترين حالت براي تمرينات ژيمناستيك حالتي است كه كار تناوبي با استراحت غير فعال ( مطلق ) همراه باشد . نسبت فعاليت به استراحت در تمرين تناوبي به صورت هاي 1 به 2/1 ، 1 به 1 ، 1 به 2 و 1 به 3 بيان مي شود . معمولاً در برنامه هايي كه مدت مراحل فعاليت طولاني تر باشد ، نسبت 1 به2/1 و 1 به 1 و در برنامه هايي كه داراي مراحل فعاليت كوتاه مي باشند به علت سنگيني بيش از حد كار نسبت 1 به 3 توصيه شده است . اصل اضافه بار به نحوي كه قابل كاربرد در تمرين تناوبي باشد ، از طريق تركيب و استفاده صحيح از پنج متغير زير حاصل مي شود : ميزان و مسافت مرحله فعاليت تعداد و مراحل فعاليت در هر جلسه تمرين فاصله استراحت يا زمان بين مراحل فعاليت نوع فعاليت هنگام استراحت جلسات تمرين در هر هفته تمرينات سرعتي تمرينات مداري هر مدار از 6 تا 15 ايستگاه تشكيل شده و زمان لازم براي تكميل هر مدار بايد كلاً 5 تا 15 دقيقه در نظر گرفته شود . معمولاً هر مدار در هر جلسه تمرين چند بار اجرا مي گردد . پس از اجراي كامل هر مدار فقط 15 تا 20 ثانيه استراحت مجاز است . تمرينات قدرتي در زمانبندي قدرت چهار مرحله وجود دارد كه عبارتند از : مرحله سازگاري آناتوميكي مرحله حجيم سازي شاخص هاي تمرين براي مرحله حجيم سازي مرحله قدرت حداكثر براي توسعه و گسترش قدرت حداكثر از روشهاي زير استفاده مي شود . شاخص هاي پيشنهادي براي تمرين با روش مقاومت حداكثر شاخص هاي تمريني پيشنهادي براي تمرين هم طول شاخص هاي تمريني در روش هم جنبش شاخص هاي تمريني پيشنهادي در روش برونگرا مرحله تبديل قدرت حداكثر به توان با توجه به اهداف ويژه ورزشي ، هر افزايشي در توان بايد حاصل پيشرفت در قدرت ، سرعت و يا تركيبي از هر دو باشد . روشهاي تواني – مقاومتي و پلايومتريك در اين مرحله براي گسترش توان مورد استفاده قرار مي گيرد . روش تواني – مقاومتي روش پلايومتريك واژه هاي گوناگوني براي بيان و توصيف مراحل بازتاب كششي پيشنهاد شده است . آقاي « چو » در سال 1983 كشش سريع تارهاي عضلاني را قبل از انقباض عضله به عنوان مرحله اكسنتريك ( برونگرا ) و دوره زماني كوتاه بين شروع اين مرحله انقباض بازتابي عضله را به عنوان مرحله توقف و خود انقباض را به نام مرحله كانستريك ( درون گرا ) ناميده است . اساس فرايندهاي حركتي ارادي و غير ارادي درگير در تمرينهاي پلايومتريك اصطلاحاً «بازتاب كششي» ناميده مي شود و گاهي تحت عنوان بازتاب حركت عضلاني يا بازتاب كشش ماهيچه اي ( ميوتاتيك ) نيز خوانده مي شود . تمرينات مقاومتهاي قابل ارتجاع اين تمرينات مي تواند روي يك مفصل يا چند مفصل در يك زمان اجرا شود . مقاومت هاي قابل ارتجاع به نيروي جاذبه اتكاء ندارند بلكه مقاومت آنها به اينكه كش يا تيوب تا كجا كشيده مي شود بستگي دارد . تمرينات كش همچنين مي تواند براي قدرتمند كردن عضلات ويژه اي كه وسايل مكانيكي قادر به قوي كردن آنها نيستند استفاده شود. * بزرگترين مزيتهاي تمرينات كش عبارتند از: فابليت حمل ( سبكي ) ، ارزاني وسايل مورد نياز و تنوع حركات *برخي از معايب تمرينات كش مربوط به دوام و پايداري كش مي شود . متأسفانه گاهگاهي كش ها و تيوپ ها پاره مي شوند . جدول زيرمشخص كننده مقاومت كش در طي تمرينات قدرتي ، تواني و استقامتي مي باشد تمرينات نيروي متقابل فصل پنجم داشتن طرحهاي بلند مدت يكي ازمهمترين ابزارهايي است كه مربيان ژيمناستيك براي جهت دهي تمرينات ژيمناستيك كاران ازآن استفاده ميكنند .يك مربي فقط به اندازه اي كه به طراحي وسازماندهي تمرين توجه كرده است كارايي خواهد داشت . انواع طرحهاي تمرين طرحهاي تمريني سالانه طرحهاي تمريني سالانه بر اساس تعداد مسابقات در طول يكسال به صورت زير طبقه بندي مي شوند: 1-طرح تمريني سالانه تك دوره اي 2-طرح تمريني سالانه دو دوره اي 3-طرح تمريني سالانه سه دوره اي طرحهاي تمريني تك دوره اي براي ژيمناستيك كاراني مناسب است كه در طول سال فقط يك بار در مسابقه شركت ميكنند . هر دوره در طرحهاي تمريني سالانه شامل سه مرحله اصلي است: 1) مرحله آماده سازي: الف)آماده سازي عمومي ب) آماده سازي اختصاصي 2 ) مرحله مسابقه الف) پيش از مسابقه ب) هنگام سابقه 3) مرحله انتقال طرحهاي تمريني سالانه دو دوره اي براي ژيمناستيك كاران با تجربه اي كه در سطح ملي مسابقه مي دهند مناسب است و شامل مراحل زير مي شود : 1- مرحله آمادگي اول كه مرحله آمادگي طولاني تري را شامل مي شود . 2- مرحله مسابقه اي اول 3- مرحله انتقال كوتاه ( 1 تا 2 هفته ) با هدف بازگشت به حالت استراحت 4- مرحله مسابقه اي دوم 5- مرحله انتقال طرحهاي تمريني سه دوره اي فقط براي ژيمناستيك كاران حرفه اي كه در مسابقات بين المللي شركت مي كنند پيشنهاد مي شود . اين ژيمناستيك كاران ممكن است در طول سال در 3 مسابقه منطقه اي ، ملي و جهاني شركت كنند . طرح تمريني سه دوره اي شامل بخشهاي زير است : طرح تمريني ماهانه ( ماكروسيكل ) طرح تمريني هفتگي ( ميكروسيكل ) همه جلسات يك ميكروسيكل شبيه هم نيستند بلكه با توجه به موارد زير تغيير مي كنند : اهداف تمرين حجم و شدت تمرين شيوه هاي تمرين نيازهاي متنوع فيزيولوژيكي و روانشناختي ورزشكاران ظرفيت كاري ورزشكاران نياز به برگشت به حالت اوليه و تجديد قوا برنامه مسابقات ميكروسيكل هايي كه بيشترين كاربرد را در ژيمناستيك دارند عبارتند از : ميكروسيكل با 8 جلسه تمرين در هفته ميكروسيكل با ساختار 1+3 ( 3 نيم روز پي در پي تمرين و در نيم روز چهارم استراحت) ميكروسيكل با ساختار 1+5 ( 5 جلسه تمرين و نيم روز استراحت ) ميكروسيكل با 8 جلسه تمرين ميكروسيكل با ساختار 1+3 ميكروسيكل با ساختار 1+5 سوالي كه در اينجا به ذهن مي رسد اين است كه آيا ژيمناستيك كاران بايد هميشه در اوج عملكرد خودشان تمرين كنند يا به عبارت ديگر هميشه آماده مسابقه باشند ؟ جواب به اين سوال منفي است . حتي در تنظيم ميكروسيكلهاي خيلي سنگين نبايد بيشتر از 2 يا 3 قله با شدت بالا در نظر گرفت . چرا كه اين مسئله باعث بيش تمريني و در نهايت دلزدگي و رسيدن به فلات در ورزشكاران مي شود. نمونه اي از يك برنامه هفتگي با دو قله نمونه اي ديگر از يك برنامه هفتگي با دو قله نمونه ديگر از يك برنامه هفتگي با دو قله و شدت بالاتر نمونه اي از يك برنامه هفتگي با سه قله متناوب و جلسات تمريني با شدت پايين طرح يك جلسه تمرين مدت زمان جلسات تمريني با توجه به عوامل زير متغير است ؛ اين عوامل شامل موارد زير مي باشند : تكاليف معين شده براي ورزشكاران نوع و چگونگي فعاليت آمادگي جسماني ورزشكار تكرار حركات مدت زمان استراحت بين تكرارها با توجه به عوامل فوق جلسات تمريني به سه دسته تقسيم مي شوند : جلسات تمريني كوتاه مدت (90- 30 دقيقه اي) جلسات تمريني ميان مدت يا متوسط ( 3-2 ساعته ) جلسات تمريني بلند مدت يا طولاني ( بيشتر از3 ساعت ) جلسات تمريني در ژيمناستيك داراي يك ساختار سه قسمتي مي باشد كه عبارتند از : * آماده سازي ( گرم كردن ) * بدنه اصلي تمرين * پايان جلسه تمرين و نتيجه گيري جلسه تمريني مكمل اهدافي كه مربيان ژيمناستيك در اين جلسات تمريني دنبال مي كنند عبارتند از : فصل ششم بيو مكانيك دانش كشف و بررسي قوانين مكانيكي حاكم بر ساختارهاي موجود زنده بخصوص بدن انسان است . از اين رو بررسي حركات ژيمناستيك به عنوان گروهي از عملكردهاي توسعه يافته انساني در قلمرو اين علم قرار مي گيرد . اساساَ حركات ژيمناستيك به دليل حركت قسمتهاي مختلف بدن نسبت به يكديگر بوجود مي آيد . وقتي كه قسمتي از بدن جمع مي شود سرعت چرخش زيادتر مي شود و بر عكس وقتي بدن كشيده مي شود سرعت چرخش كم مي شود . بطور خلاصه كليه تكنيك هايي كه مربيان ژيمناستيك در اختيار شاگردان خود قرار مي دهند داراي مبناي مكانيكي است . لذا دانستن اين قوانين مكانيكي براي مربيان ضروري و براي شاگردان كمك كننده مي باشد . در ادامه بحث كاربردي ترين اين قوانين را بررسي مي كنيم . محورهاي چرخش تعادل پايداري بدن در حالت تعادل به چهار عامل زير بستگي دارد : - وسعت سطح اتكا - وزن بدن - طرز قرار گرفتن خط گرانش زمين در ارتباط با محدوده سطح اتكا - بلندي مركز گرانش بدن در رابطه با سطح اتكا براي اينكه ژيمناستيك كار قادر باشد در حين انجام حركات مختلف تعادل خود را نيز حفظ نمايد بايد به دو نكته توجه داشته باشد : 1- تقويت كافي عضلات براي نگه داري بدن در حالت خارج از بالانس يا تعادل(بطور موقت يا دائم) 2- قابليت انتقال سنگيني بدن به سرعت براي ايجاد موقعيت صحيح در زمان مناسب . مركز ثقل بدن گشتاور در حالت حركت زاويه اي نيز يك چنين وضعيتي وجود دارد با اين تفاوت كه در اين حالت تنها توده جسم نيست كه تعيين كننده مقاومت آن در مقابل تغييرات حركتي مي باشد بلكه نحوه توزيع اين توده و يا وزن نسبت به محور حركت كه جسم حول آن مي چرخد نيز در اينجا مهم و اثرگذار است . هرگاه توده و يا وزن جسم نزديك محور چرخش متمركز باشد مقاومت آن كمتر و تغيير دادن حركت زاويه اي آن به مراتب سهل تر از موقعي است كه توده جسم دورتر از محور چرخش قرار گرفته باشد . بنابراين در حركت خطي m = گشتاور و در حركت زاويه اي 2 r × m = گشتاور اندازه حركت اهرمها اهرمها داراي دو وظيفه زير مي باشند : عمل و عكس العمل

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »