فرمت فایل: پاورپوینت - ppt  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد اسلاید : 47
بدهی های بلندمدت بدهی های بلندمدت * در این فصل، ماهیت بدهی های بلندمدت را مورد بررسی قرار می دهیم. شیوه شناسیایی (ثبت) و گزارش کردن و تعیین ارزش رویدادهای مالی و غیر مالی، به عنوان بدهی مورد تاکید قرار می گیرد. تعریف دارایی ها دارایی ها دارای منافع اقتصادی آینده هستند. بدهی ها و حقوق صاحبان سهام برای خرید دارایی ها منابه (سرمایه) ایجاد می نمایند. در یک شرکت مبلغ بدهی ها نسبت به حقوق صاحبان سهام را «ساختار سرمایه شرکت» می نامند حقوق صاجبان سهام+بدهی ها=دارایی ها از همین دیدگاه بدهی ها و حقوق صاحبان سهام، هر دو، نسبت به دارایی های شرکت ادعا دارند، ولی حقوق صاحبان سهام نشان دهنده حق مالکیت است، در حالی که بدهی ها به صورت ادعای بدهکاران می باشند. تعریف بدهی ها و حقوق صاحبان سهام سند مفاهیم حسابداری مالی شماره 6، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام را به گونه ای تعریف کرده است که با تعریف ارائه شده در تئوری مالیت سازگار است، تعریف ها از این قرارند: بدهی ها _ گذشت محتمل آینده از منافع اقتصادی ناشی از تعهدات کنونی یک واحد تجاری خاص در انتقال دارایی ها یا ارائه خدمات به واحدهای تجاری دیگر در آینده به سبب رویداد های مالی یا سایر رویداد های گذشته. حقوق صاحبان سهام _ حقوق باقی مانده در دارایی های یک واحد تجاری که پس از کم کردن بدهی ها باقی می ماند. در یک واحد تجاری این حقوق برابر است با میزان مالکیت. تعیین مبلغ و شناسایی (ثبت) و گزارش کردن بدهی ها حسابداران هنگام تعیین مبلغ بدهی ها از روش مبتنی بر معامله استفاده می کنند. مبلغ بدهی ها را بر مبنای عددی منظور می کنند که در معامله تعیین می شود (و این همان ارزش بازار اولیه است). ولی، در اجرای الگوی سنتی مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی، در پایان هر دوره حسابداری، بدهی ها را بر مبنای ارزش بازار گزارش می نمایند. بلکه، در اجرای استاندارد شماره 159 (SFAS No.159)، شرکت ها این حق یا اختیار را دارند که برخی از اقلام بدهی و دارایی مالی را بر مبنای ارزش بازار گزارش کنند. مقایسه اوراق قرضه با سهام عوامل اثرگذار بر تصمیم تاریخ سررسید ادعا نسبت به دارایی ها ادعا نسبت به سود تعیین ارزش سند بدهی در بازار حق رای در مدیریت ارزش سند بدهی در سررسید قصد یا نیت سرمایه گذار حق تقدم حق تبدیل توان بالقوه رقیق شدن سود هر سهم حق اعمال زور برای پرداخت از دیدگاه شرکت، دلیل های معقول برای انتشار اوراق بهادار متمایز ساختن بستانکار از مالک بر مبنای هویت سرمایه گذار طبقه بندی بدهی های بلندمدت اوراق قرضه پرداختنی طبقه بندی اوراق قرضه قیمت فروش اوراق قرضه هزینه انتشار اوراق قرضه برعکس، سند مفاهیم حسابداری مالی شماره 6 (SFAC No.6) اعلام کرد که هزینه انتشار اوراق قرضه نوعی هزینه است که در تعریف دارایی ها قرار نمی گیرد. هیئت استانداردهای حسابداری مالی استدلال کرد که این هزینه ها باعث می شوند وجوه ناشی از گرفتن وام کاهش یابد که در نتیجه نرخ بهره موثر افزایش می یابد. در نیجه ان ها دارای منلفع اینده نخواهند بود. شیوه استدلال مبنایی ارائه می کند که باید هزینه انتشار مستهلک نشده اوراق قرضه از ارزش دفتری (اولیه) اوراق قرضه کم می شود و شرایطی فراهم آید که بر محاسبه هزینه هر دوره اثر بگذارد. از سوی دیگر، هیئت استانداردهای حسابداری مالی اعلام کرد از آن جا که هیچ نوع منافع آینده به وجود نمی آید، می توان هزینه انتشار اوراق قرضه را به صورت هزینه منظور کرد (در دوره ای که وام گرفته می شود). هزینه بهره اوراق قرضه اوراق قرضه با بهره صفر حق بازخرید اوراق قرضه قابل تبدیل سه ویژگی نخست بیانگر این است که باید اوراق قرضه قابل تبدیل را به عنوان بدهی ثبت و گزارش کرد. این روش ها عبارتند از: 1. در زمان انتشار شرایط قرار داد نوع ابزار مالی را تعیین نمایند. باید بهره ها را در زمان های مقرر واصل مبلغ را در سررسید نهایی پرداخت کرد (بدون توجه به حق تبدیل) بنابراین اوراق قرضه قابل تبدیل را باید به عنوان یک قلم بدهی منظور کرد. 2. اگر ابزار مالی دارای تعهدی است مبنی بر تبدیل، (اگر دارنده برگ از حق خود استفاده کند) باید آنرا به عنوان یک بدهی ثبت و گزارش نمود. 3. باید اوراق قرضه تبدیل را بر اساس ابزار مالی اصلی که دارای بیشترین ارزش است، ثبت و گزارش نمود. 4. باید اوراق قرضه قابل تبدیل را بر مبنای محتمل ترین بازده طبقه بندی کرد. اگر چنین به نظر برسد که دارنده سند با احتمال بیشری اقدام به استقاده از حق خود نماید باید اوراق قابل تبدیل را به عنوان سهم ثبت و گزارش نمود. اسناد پرداختنی بلند مدت اگر چه هدف بیانیه شماره 21 از هیئت اصول حسابداری این بود تا مقرر کند که بهره بیشتر اسناد دریافتنی و پرداختنی ثبت و گزارش شود، به ویژه آن موارد زیر را «استثنا» کرد: 1. معاملات تجاری عادی که برای بیش از یکسال نباشد. 2. مبالغی که از بابت خرید اموال، کالا و خدمات پرداخت خواهند شد. 3. سپرده های مربوط به تضمین. 4. فعالیت های عادی نهادهای مالی. 5. معامله هایی که نرخ تحت تاثیر مقررات نهادهای دولتی است. 6 معامله های بین سرکت مادر (واحد تجاری اصلی) و شرکت های فرعی و نیز بین واحدهای فرعی یک شرکت. وام کوتاه مدت که انتظار می رود تمدید شود رویدادهای احتمالی شاخص های تعیین شده برای گزارش کردن زیان های احتمالی ایجاب می کند که احتمال زیان به طریق های زیر تعیین شود: 1. محتمل: احتمال رخ داد آینده وجود دارد. 2. بسیار محتمل: احتمال رخ داد بیش از «بعید» ولی کمتر از «محتمل» است. 3. بعید: احتمال رخ داد اندک است. پس از تعیین احتمال، اگر دو شرط زیر وجود داشته باشد باید آنرا در حساب سود بدهکار کرد و یک حساب بدهی منظور نمود: 1 اطلاعات موجود پیش از انتشار صورت های مالی بیانگر این باشد که احتمال دارد ارزش یک قلم دارای کاهش یافته باشد و یا در تاریخ ارائه صئرت های مالی یک بدهی وجود آمده باشد. 2 بتوان مبلغ زیان را با احتمال بسیار زیاد برآورد (تعیین) کرد. سایر مسئله های مطرح در تعیین مبلغ بدهی اوراق بهادار مشتقه پنج نوع از اوراق بهادار مشتقه که می توان بدین وسیله ریسک را به دیگری منتقل کرد به شرح زیرند: پیش خرید یا پیش فروش در سازمان فرابورس، پیش خرید یا پیش فروش در بازار رسمی، برگ اختیار معامله، معاوضه دارایی ها و اوراق بهادار مشتقه ترکیبی. هر یک از اوراق بهادار مشتقه دارای نوعی ریسک است که آن ها را ریسک بازار، ریسک اعتبار، ریسک عملیاتی، ریسک قانونی و ریسک سیستم ها می نامند. «ریسک بازار» ریسکی است که معامله گر در معرض آن قرار می گیرد و امکان دارد به سبب تغییر نامساعد در نرخ بهره، نرخ ارز، قیمت سهم یا قیمت کالا متحمل زیان مالی بشود. «ریسک اعتبار» ریسکی است که معامله گر اوراق بهادار مشتقه در معرض آن قرار می گیرد و به سبب ناتوان ماندن طرف قرارداد در انجام دادن تعهدات مالی خود (او) متحمل زیان مالی می شود. «ریسک عملیاتی» ریسکی است که معامله گر اوراق بهادار در معرض آن قرار می گیرد و به سبب اعمال کنترل نادرست در امور داخلی، خطای انسانی و خلافکاری های درون سازمان متحمل زیان مالی می شود. «ریسک قانونی یا حقوقی» ریسکی است که زیان مالی به بار می آورد و آن ناشی از عمل یا اقدام دادگاه یا نهاد قانون گذاری است و یا این که سازمان قانون گذاری برخی یا تمام قرارداد کنونی در مورد اوراق بهادار مشتقه را لغو نماید. «ریسک سیستم ها» ریسکی است که منجر به زیان مالی می شود آن ناشی از نابسامانی های شرکت، بخشی از بازار یا سیستم تسویه قرارداد است که نمی تواند موجب بروز مشکلاتی در سایر شرکت ها، سایر سیستم های بازار و یا کل سیستم مالی شود. تجدید ساختار وام های بحران آفرین امکان دارد تجدید ساختار بدهی بحران آفرین شامل یک، یا ترکیبی از اقدامات زیر شود (ولی تنها به این موارد محدود نمی شود): تغییر دادن شرایط قرارداد در مورد یک یا ترکیبی از موارد زیر: الف) کاهش دادن نرخ بهره اعلام شده برای بقیه زمان بدهی (تا سررسید). ب) طولانی کردن تاریخ سررسید با نرخ بهره پایین تر نسبت به نرخ بهره کنونی بازار در مورد قرارداد جدید با توجه به ریسک های مشابه. پ) کاهش دادن ارزس اسمی مبلغ مندرج در سند که باید در تاریخ سررسید تادیه شود (تغییر دادن مبلغ مندرج در سند بدهی). 2. انتشار سهام جدید و ارائه آن ها به بستانکار (به وسیله شرکت بدهکار) برای تسویه تمام یا بخشی از بدهی، مگر این که این سهام پس از دوره زمانی مربوط به وام ارائه شوند و شرکت بدان وسیله بدهی یا اوراق قرضه را به سهام تبدیل نماید. 3. انتقال حساب های دریافتنی، امول یا دارایی های دیگر از شخص ثالث به بستانکار (از جانب بدهکار) برای تسویه بخشی یا تمام بدهی. تغییر دادن شرایط مندرج در قرارداد وام تسویه بدهی از مجرای قرارداد معاوضه سهام یا دارایی وام بلندمدت: تجزیه و تحلیل مالی استانداردهای بین المللی حسابداری با تشکر از صبر و حوصله شما

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »