>p>فرمت فایل: ورد - Word  

( -- قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 7
تنبیه بدنی و کودک وقتي سخن از «تنبيه» به ميان مي‌آيد، اولين چيزي که به ذهن مي‌رسد معناي «انضباط» است. در نتيجه بعضي از افراد تنبيه را با انضباط و اطاعت کورکورانه مترادف مي‌دانند. يعني معتقدند که انضباط در سايه ي اطاعت کورکورانه به‌دست مي‌آيد و منضبط کسي است که بدون اظهارنظر، دستور مافوق خود را اجرا نمايد. متأسفانه بسياري از والدين و مربيان نيز همين فرض‌ها را پذيرفته‌اند و معتقدند اگر کودک از آنها اطاعت محض کند، کودکي منظم و سر به راه بوده و در غير اين‌ صورت بايد تنبيه گردد. به عقيده ي آنان ترس از تنبيه، کودک را به اجراي وظايف معين وا مي‌دارد و مانع از انجام کارهاي خلاف مقررات مي‌گردد. درست است که تنبيه اثر فوري دارد و کودک را از ادامه ي تخلف باز مي‌دارد ولي او را نسبت به زشتي کار، آگاه نمي‌سازد. بنابراين اصلاً اثر تربيتي ندارد گذشته از اين که اثرات منفي زيادي نيز بر روح و روان کودک باقي مي‌گذارد. اصول تربيت اقتضا مي‌کند که آدمي عمل خلاف را نه از ترس تنبيه، بلکه به صرف خلاف بودن آن مرتکب نشود و تنها براي اين که وجدانش از ارتکاب به گناه مبرا باشد، از انجام آن سر باز زند پس تنبيه، در درازمدت عملاً رفتار تنبيه شده را از خزانه ي رفتار حذف نمي‌کند و توفيق موقتي آن به بهاي گزاف کاهش کارآمدي کلي فرد و خوشوقتي او تمام مي‌شود. «تنبيه» در درازمدت بي‌تأثير است. چنين به نظر مي‌رسد که تنبيه صرفاً رفتار ناشايست را پس مي‌زند و زماني که ديگر تهديد تنبيه وجود نداشته باشد، نرخ پاسخ، به ميزان اوليه باز مي‌گردد. بنابراين، گرچه تنبيه اغلب خيلي موثر به نظر مي‌رسد، اما در واقع اثري ناپايدار برجاي مي‌گذارد. دلايل روانشناسان براي نامناسب بودن تنبيه از قرار زير مي‌باشد: آثار جسمي‌- روحي: تنبيه آثار جانبي و هيجاني نامطلوب بر جسم باقي مي‌گذارد. کودک تنبيه شده مي‌ترسد و

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »