>p>فرمت فایل: ورد - Word  

( -- قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 11
بيابان زدايي به دنبال خشکسالي ها و قحطي شديد و گسترده اواخر دهه 1960و اوايل دهه 1970 در آفريقا، موضوع بيابان به عنوان يک معضل جهاني مطرح گرديد. سازمان ملل بلافاصله UNEP را به عنوان يک آژانس تخصصي بين المللي مامور اقدامات وسيع اجرائي آموزشي مقابله با بيابان زايي در سطح چهار قاره آسيا، آفريقا، آمريکاي لاتين و اروپا نمود، گر چه اين اقدامات بسيار خوب اجرا شدند ولي در مقياس هاي کوچک انجام شده و هماهنگي بين کشورهاي مختلف در اين زمينه وجود نداشت. ارزيابي ها نشان داد که اين اقدامات متناسب با نيازهاي جامعه جهاني نبوده و راه حل اساسي براي رفع مشکل بيابان زايي نمي تواند باشد. لذا موضوع در کنفرانس سران سال 1992 در ريو دو ژانيرو برزيل تحت عنوان کنفرانس سازمان ملل، محيط زيست و توسعه بطور جدي مطرح و منجر به تنظيم فصل 12 از قطعنامه دستور کار 21 شد. در اين فصل از جامعه جهاني خواسته شد که با موضوع بيابان زايي و خشگسالي بطور جدي برخورد شود. در اين ارتباط سازمان ملل در 17 ژوئن 1994 متن کنوانسيون را نهايي نمود. در تاريخ 14 و 15 اکتبر 1994 اين معاهده در پاريس آماده شد که ايران سومين کشور امضاء کننده و بصورت يکي از اعضاي متعاهد آن در آمد. و در 26 دسامبر 1996 فعالييت رسمي خود را شروع کرد. تاريخ امضاي ايران 14/10/1994 است. و در تاريخ 28/07/1997 به رسمييت در آمد. سازمان جنگلها و مراتع کشور به عنوان مرجع ملي جمهوري اسلامي ايران در اين کنواسيون از ابتداي شکل گيري برخوردي فعال با آن داشته است. با توجه به اهميت کنوانسيون در ايجاد عزمي بين المللي جهت مقابله با بيابان زايي در جهان، دفتر فني تثبيت شن و بيابان زدائي سازمان جنگلها و مراتع کشور در خصوص تدوين و تنظيم متن حاضر که توسط مجلس شوراي اسلامي به تصويب رسيده، اهتمام ورزيده است. اميد است که مورد استفاده صاحبنظران و انديشمندان امور حفاظت و بهره برداري آب و

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »